.
Σε αυτή τη σελίδα
Θεραπευτικές επιλογές
Τέσσερις τύποι θεραπείας μπορούν να χρησιμοποιηθούν η κάθε μία ξεχωριστά ή σε συνδιασμό:
1) Χειρουργική εξαίρεση του όγκου
2) Ακτινοθεραπεία
3) Ορμονική θεραπεία
4) χημειοθεραπεία
Χειρουργική
Η θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών με καρκίνο του ενδομητρίου εξαρτάται από το στάδιο της νόσου κατά τη διάγνωση. Στο 85 με 90 % των περιπτώσεων διαγιγνώσκεται στα στάδια Ι και ΙΙ και επομένως η κύρια θεραπεία είναι η χειρουργική εξαίρεση. Η παραδοσιακή χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την απομάκρινση της μήτρας, των σαλπίγγων και των ωοθηκών. Η σαλπιγγοωοθηκεκτομή θεωρείται απαραίτητη επειδή οι ωοθήκες θεωρούνται επιρρεπείς σε μεταστάσεις, αλλά και επειδή οι περισσότερες ασθενείς έχουν εγκατεστημένη εμμηνόπαυση και επομένως μη λειτουργικές ωοθήκες.
Η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο συχνή θεραπεία για τον καρκίνο του ενδομητρίου.
Οι ακόλουθες χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν:
1. Ολική υστερεκτομή
Στην ολική υστερεκτομή αφαιρείται όλη η μήτρα(σώμα και τράχηλος) ενώ σάλπιγγες και ωοθήκες παραμένουν.
2. Ολική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων (με αμφοτερόπλευρη σαλπιγγοοθηκεκτομή).
Μαζί με τη μήτρα αφαιρούνται και οι δύο σάλπιγγες και οι ωοθήκες.
3. Υφολική υστερεκτομή
Στην υφολική υστερεκτομή αφαιρείται μόνο το σώμα της μήτρας ενώ ο τράχηλος παραμένει.
4. Ριζική υστερεκτομή
Μαζί με τη μήτρα αφαιρούνται και οι δύο σάλπιγγες, οι ωοθήκες και ο ιστός που περιβάλλει τη μήτρα.
5. Όταν η νόσος είναι εκτεταμένη και η χειρουργική εξαίρεση δεν εγγυάται την πλήρη αφαίρεση του αλλά ο όγκος προκαλεί σημπτώματα μπορεί να ακολουθήσει η
ογκομειωτική ή κυτταρομειωτική χειρουργική επέμβαση έχει στόχο την αφαίρεση όσο το δυνατό περισσότερης (όχι όλης) καρκινικής μάζας.
Εάν η μήτρα και ο τράχηλος εξαιρεθούν μέσω του κόλπου, η επέμβαση ονομάζεται κολπική υστερεκτομή. Στην κολπική υστερεκτομή, η επέμβαση πραγματοποιείται μέσω του κόλπου. Η ασθενής δεν θα έχει καθόλου τομές στο δέρμα. Η ανάρρωση είναι ταχύτερη από την κοιλιακή αλλά είναι τεχνικά δυσκολότερη.
Εάν η μήτρα και ο τράχηλος εξαιρεθούν μέσω μιας μεγάλης τομής στην κοιλιακή χώρα, η επάμβαση ονομάζεται κοιλιακή υστερεκτομή. Ο γιατρός επομένως πραγματοποιεί μία τομή στην κοιλιά (όπως στην καισαρική). Οι ασθενείς που έχουν κοιλιακή υστερεκτομή χρειάζονται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για ανάρρωση και ο μετεγχειρητικός πόνος είναι μεγαλύτερος σε σχέση με την διακολπική ή τη λαπαροσκοπική υστερεκτομή. Η κοιλιακή υστερεκτομή πλεονεκτεί όταν υπάρχει κακοήθεια ή όταν υπάρχει μία πάρα πολύ μεγάλη μήτρα λόγω ινομυωμάτων.
Εάν η μήτρα και ο τράχηλος εξαιρεθούν μέσω μιας μικρής τομής στην κοιλιακή χώρα με ένα λαπαροσκόπιο, η επέμβαση ονομάζεται λαπαροσκοπική υστερεκτομή και πραγματοποιείται από εξειδικευμένους γιατρούς. Γίνονται τρεις ή τέσσερεις μικρές τομές στο δέρμα της κοιλιάς (περίπου 1εκατ) διαμέσου των οποίων εισάγεται μία κάμερα και εργαλεία με τα οποία πραγματοποιείται η επέμβαση. Οι γυναίκες που αφαιρούν τη μήτρα τους λαπαροσκοπικά έχουν γρηγορότερη ανάρρωση και λιγότερο πόνο.
Ο λεμφαδενικός καθαρισμός των πυελικών και παραορτικών λεμφαδένων (δηλαδή η αφαίρεση των λεμφαδένων οι οποίοι μπορεί να περιέχουν εστίες καρκινικών κυττάρων) αποτελεί μέρος του σωστού χειρουργικού καθαρισμού και πρέπει ΠΑΝΤΑ να γίνεται.
Ακόμη και αν ο γιατρός αφαιρέσει όλο το καρκίνο που μπορεί να δει κατά τη στιγμή της χειρουργικής επέμβασης, σε ορισμένους ασθενείς οι οποίοι βρίσκονται σε πιο προχωρημένο στάδιο, μπορεί να χορηγηθεί συμληρωματική θεραπεία, όπως η ακτινοθεραπεία, η χημειοθεραπεία ή η ορμονική θεραπεία με σκοπό να εξουδετερώσει όλα τα καρκινικά κύτταρα που πιθανώς να έχουν απομείνει στη περιοχή. Η θεραπεία που χορηγείται μετά τη χειρουργική επέμβαση, μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής (επανεμφάνισης) του καρκίνου, και λέγεται επικουρική θεραπεία.
Ακτινοθεραπεία
Η ακτινοθεραπεία κάνει χρήση ακτίνων υψηλής ενέργειας με σκοπό να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Αποτελεί μια θεραπεία που δεν προκαλεί πόνο και η οποία έχει το πλεονέκτημα να εμπλέκει όχι μόνο τη μήτρα αλλά και τις γύρω περιοχές οι οποίες μπορεί να έχουν προσβληθεί από τον καρκίνο. Η πηγή των ακτινών μπορεί να είναι εξωτερική ή εσωτερική στο σώμα. Στη δεύτερη περίπτωση μιλάμε για βραχυθεραπεία, μια τεχνική που προβλέπει την εισαγωγή στη μήτρα της ασθενούς πηγών που εκπέμπουν ακτίνες, χρησιμοποιεί δηλαδή βελόνες, σφαιρίδια, σύρματα, ή καθετήρες που τοποθετούνται απευθείας σε επαφή ή κοντά στον καρκίνο.
Ο τρόπος με τον οποίο δίνεται η ακτινοθεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου που αντιμετωπίζεται.
Η ακτινοθεραπεία είναι μια τοπική θεραπεία, όπως και η χειρουργική εξαίρεση, και αντιμετωπίζει επομένως τη νόσο που περιορίζεται στη πύελο ενώ δεν επιδρά καθόλου στη νόσο η οποία έχει διαφύγει από τη περιοχή της πυέλου. Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι μεταστάσεις είναι αποτέλεσμα διαφυγής καρκινικών κυττάρων μέσω των αγγείων και των λεμφαγγείων προς άλλα σημεία του σώματος. Η μόνη θεραπεία η οποία μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη πιθανότητα είναι η χημειοθεραπεία και η ορμονοθεραπεία η οποίες είναι συστηματικές θεραπείες.
Οξείες παρενέργειες της ακτινοθεραπείας στη πύελο είναι η καταβολή δυνάμεων- κόπωση, η διάρροια, η κολπίτιδα και η κυστίτιδα. Ακτινική δερματίτιδα προκαλείται σπάνια. Οξείες παρενέργειες σε ακτινοθεραπεία παραορτικών περιοχών (εκεί όπου ακτινοβολούνται οι παραορτικοί λεμφαδένες) είναι η ανορεξία, η ναυτία και ο έμετος.
Χρόνιες παρενέργειες είναι η στένωση του κόλπου, η σοβαρή απώλεια της λειτουργικότητας της κύστης, η αιμορραγία, στένωση και νέκρωση του εντέρου αλλά και ο σχηματισμός συριγγίων (επικοινωνίας μεταξύ δύο οργάνων ή ενός οργάνου με το δέρμα).
Ορμονική θεραπεία
Οι ορμόνες είναι χημικές ουσίες που παράγονται από τους ενδοκρινείς αδένες του σώματος, εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και από εκεί φτάνουν σε κάθε όργανο και ιστό για να επιτελέσουν το έργο τους.
Η ορμονοθεραπεία είναι μια αντικαρκινική θεραπεία που αναστέλλει την έκκριση ορμονών ή εμποδίζει τη δράση τους παρεμποδίζοντας έτσι την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων, όταν αυτά εξαρτώνται από τις ορμόνες (δηλαδή των όγκων τύπου 1 με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς στην ιστολογική εξέταση).
Η χρήση ορμονοθεραπείας για την αντιμετώπιση του καρκίνου βασίζεται, επομένως, στην παρατήρηση ότι στην επιφάνεια ορισμένων καρκινικών κυττάρων υπάρχουν υποδοχείς συγκεκριμένων ορμονών, οι οποίες είναι απαραίτητες για την ανάπτυξή τους. Oι όγκοι που εξαρτώνται από ορμόνες για να αναπτυχθούν λέγονται ορμονοεξαρτώμενοι.
Η αντικαρκινική ορμονοθεραπεία μπορεί να δράσει εμποδίζοντας την παραγωγή συγκεκριμένων ορμονών στον οργανισμό, δεσμεύοντας τους ορμονικούς υποδοχείς στην επιφάνεια των καρκινικών κυττάρων ή υποκαθιστώντας τις φυσικές ορμόνες με χημικώς όμοιές τους, τις οποίες όμως δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα καρκινικά κύτταρα.
Ταπρογεστερινοειδήή προγεσταγόνα ενώνονται µε τους υποδοχείς της προγεστερόνης. Οι τελευταίοι εκφράζονται στα γεννητικά όργανα της γυναίκας, τον µαζικό αδένα, το ΚΝΣ και την υπόφυση. Ο συνδεδεµένος υποδοχέας με την προγεστερόνη ρυθµίζει την έκφρασή συγκεκριμένων γονιδίων. Διευκολύνουν έτσι, τη διαφοροποίηση και αντιτίθεται στη δράση των οιστρογόνων στη διέγερση του πολλαπλασιασµού των κυττάρων.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν η μεδροξυπρογεστερόνη (Depo-Provera) και η μεγεστρόλη ( Megace). Φαίνεται πως η χορήγηση προγεσταγόνου έχει θεση στη θεραπευτική αγωγή του μεταστατικού καρκίνου του ενδομητρίου, ιδιαίτερα για τα καλά διαφοροποιημένα (grade I-ΙΙ) ενδομητριοειδούς τύπου αδενοκαρκινώματα.
Ταπρογεστερινοειδήή προγεσταγόνα παρουσιάζουν πολύ λίγες παρενέργειες. Μερικές γυναίκες μπορεί να αισθάνονται μια γενικευμένη αδιαθεσία, γαστρεντερικές
διαταραχές, διαταραχές γεύσης, κατακράτηση υγρών, οίδηµα ενώ οι περισσότερες γυναίκες παρουσιάζουν αύξηση της όρεξής τους και επομένως αύξηση του βάρους τους. Άλλες παρενέργειες είναι οι μυϊκές κράμπες και η έλλειψη ενδιαφέροντος για σεξ, κατάθλιψη, θροµβοεµβολικά επεισόδια (θρόµβωση, εµβολή, εγκεφαλικά επεισόδια).
Χημειοθεραπεία
Στη πλειονότητα των περιπτώσεων ο καρκίνος του ενδομητρίου διαγιγνώσκεται όταν ακόμα είναι περιορισμένος στη μήτρα, σε αρχικό στάδιο, και αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με χειρουργική επέμβαση και τη προσθήκη ή όχι ακτινοθεραπείας.
Σε ένα μικρό αριθμό αυτών των ασθενών η νόσος θα υποτροπιάσει (θα επανεμφανιστεί) και οι γυναίκες αυτές θα αντιμετωπισθούν με συστηματική αγωγή (ορμονοθεραπεία ή χημειοθεραπεία).
Η χημειοθεραπεία ενδείκνυται και στις ασθενείς με προχωρημένο ή υψηλού βαθμού κακοήθειας ή μεταστατικό καρκίνο του ενδομητρίου. Η χημειοθεραπεία σε αυτή τη περίπτωση, μπορεί να βοηθήσει στη συρρίκνωση του καρκίνου και την ανακούφιση από τα συμπτώματα που προκαλεί.
Πρέπει να θυμίσουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των καρκίνων αυτών διαγιγνώσκεται σε αρχικό στάδιο (πρώιμη διάγνωση), αφού η μητρορραγία αποτελεί ανησυχητικό σύμπτωμα που οδηγεί τις γυναίκες στο γιατρό τους.
Παρότι επομένως δεν θα χρειαστεί εξ αρχής η χορήγηση συστηματικής αγωγής, ΟΛΕΣ οι γυναίκες με καρκίνο ενδομητρίου πρέπει να παρακολουθούνται από έναν ογκολόγο-παθολόγο ο οποίος μαζί με τον γυναικολόγο θα καθορίσει τον σωστό τρόπο παρακολούθησης αλλά και θα είναι γνώστης της κατάστασης σε περίπτωση που η νόσος επανεμφανιστεί και χρειαστεί συστηματική αγωγή.
Η νόσος υψηλού κινδύνου η οποία συνήθως χρήζει χημειοθεραπείας, χαρακτηρίζεται από :
Το βάθος διήθησης του μυομητρίου, τη λεμφαγγειακή διήθηση, το μέγεθος του όγκου, τη διήθηση του τραχήλου της μήτρας, το βαθμό κακοήθειας και φυσικά τη διήθηση των λεμφαδένων.
Ανάλογα με την ύπαρξη ή μη των χαρακτηριστικών αυτών στον όγκο και το συνδυασμό τους ο ογκολόγος σας θα αποφασίσει τη χορήγηση ή όχι της χημειοθεραπείας.
Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα και οι συνδυασμοί οι οποίοι χορηγούνται στο καρκίνο του ενδομητρίου είναι :
-Σισπλατίνη με δοξορουβικίνη
-Σισπλατίνη με δοξορουβικίνη και πακλιταξέλη
-Καρβοπλατίνη με πακλιταξέλη
Σε περίπτωση καρκινοσαρκώματος χορηγείται:
-Ιφωσφαμίδη με πακλιταξέλη ή με σισπλατίνη
Αναλυτικά ο τρόπος δράσης των φαρμάκων, οι παρενέργειες τους και η αντιμετώπιση τους περιγράφονται στο τμήμα που ασχολείται με τη «χημειοθεραπεία»
1. Πακλιταξέλη 175mg/m2, iv
Καρβοπλατίνη AUC-5-6, iv
Κάθε 21 μέρες, 4-6 κύκλοι
2. Πακλιταξέλη 160 mg/m2, μέρα 2, iv
Σισπλατίνη 50 mg/m2, μέρα 1, iv
Επιρουβικίνη 70 mg/m2 ή Δοξορουβικίνη 45 mg/m2, μέρα 1, iv
Κάθε 21 μέρες, 4-6 κύκλοι
3. Σισπλατίνη 75mg/m2, iv
Επιρουβικίνη 75 mg/m2 ή Δοξορουβικίνη 50 mg/m2, iv
Κάθε 21 μέρες, 4-6 κύκλοι
4. Ιφωσφαμίδη 1.6 g/m2, μέρες 1-3 (μαζί με mesna), iv
Πακλιταξέλη 135 mg/m2, iv
Κάθε 21 μέρες
5. Ιφωσφαμίδη 1.5 g/m2, μέρες 1-4, iv (μαζί με mesna)
Σισπλατίνη 20mg/m2, μέρες 1 έως 4, iv
Κάθε 21 μέρες, 3 κύκλοι
--Σχήματα χωρίς Πακλιταξέλη να χρησιμοποιούνται μόνο σε ενδομητριοειδή ιστολογικό τύπο.
--Οι συνδυασμοί Πακλιταξέλη/ Καρβοπλατίνη και Πακλιταξέλη/ Σισπλατίνη/Επιρουβικίνη συγκρίνονται μεταξύ τους σε μελέτες, τα αποτελέσματα των οποίων δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί. Προς το παρόν το σχήμα Πακλιταξέλη/ Καρβοπλατίνη χρησιμοποιείται πιο ευρέως, επειδή έχει μικρότερη τοξικότητα από το δεύτερο.
--Οι συνδυασμοί της Ιφωσφαμίδη δίνονται στα καρκινοσαρκώματα. Ο συνδυασμός Ιφωσφαμίδη/ Πακλιταξέλη φαίνεται να είναι πλέον δραστικός και προτιμάται του συνδυασμού Ιφωσφαμίδη/ Σισπλατίνη.
Θεραπευτικές επιλογές ανάλογα με το στάδιο του καρκίνου
Γιατί γίνεται ο διαχωρισμός μιας νόσου σε στάδια; Πάντα μέσα από μελέτες στις οποίες συμμετέχουν χιλιάδες γυναίκες με καρκίνο ενδομητρίου καθορίζονται ομάδες ασθενών (στάδια) με κοινά χαρακτηριστικά της νόσου, κοινή πιθανότητα εξέλιξης και επικινδυνότητα έτσι ώστε να καθοριστεί η καταλληλότερη και αποτελεσματικότερη θεραπεία.
Σε ότι αφορά τον καρκίνο του ενδομητρίου η απόφαση του ποιά είναι η καταλληλότερη θεραπεία βασίζεται στο στάδιο της νόσου, τον ιστολογικό τύπο, στη παρουσία ή μη
παραγόντων κινδύνου και στο βαθμό διαφοροποίησης (βαθμό κακοήθειας – grade) των καρκινικών κυττάρων.
Η αντιμετώπιση είναι διαφορετική για τα ενδομητριοειδή καρκινώματα (ένας από τους ιστολογικούς τύπους του καρκίνου του ενδομητρίου) σε σχέση με τους υπόλοιπους ιστολογικούς τύπους του καρκίνου του ενδομητρίου όπως το ορώδες-θηλώδες, το διαυγοκυτταρικό και το καρκινοσάρκωμα).
Για τον ενδομητριοειδή ιστολογικό τύπο:
Στάδιο Ι καρκίνου του ενδομητρίου
Θεραπεία του σταδίου Ι του καρκίνου του ενδομητρίου μπορεί να περιλαμβάνει:
- Χειρουργική εξαίρεση (ολική υστερεκτομή με αμφοτρόπλευρη σαλπιγγοωοθηκεκτομή) και εξαίρεση των πυελικών και παρααορτικών λεμφαδένων.
Μετά τη σωστή χειρουργική επέμβαση και την ολοκληρωμένη χειρουργική σταδιοποίηση, το πώς θα συνεχίσουμε θεραπευτικά εξαρτάται από το βάθος διήθησης του μυομητρίου, την παρουσία ή μη παραγόντων κινδύνου και στο βαθμό διαφοροποίησης των καρκινικών κυττάρων. Έτσι, μετά τη χειρουργική εξαίρεση του όγκου η αντιμετώπιση μπορεί να περιλαμβάνει :
-τακτική παρακολούθηση για τους καρκίνους με περιορισμένη διήθηση του μυομητρίου, βαθμό κακοήθειας 1 και με απουσία παραγόντων κινδύνου,
- τακτική παρακολούθηση ή βραχυθεραπεία με ή χωρίς εξωτερική ακτινοθεραπεία σε περιπτώσεις μεγαλύτερης διήθησης του μυομητρίου ή βαθμό κακοήθειας 2 ή 3, με ή χωρίς παρουσία παραγόντων κινδύνου
- βραχυθεραπεία με εξωτερική ακτινοθεραπεία συνδιασμένη με χημειοθεραπεία σε βαθιά διήθηση του μυομητρίου και βαθμό κακοήθειας 3 και με παρουσία παραγόντων κινδύνου
- Μόνο ακτινοθεραπεία (βραχυθεραπεία με ή χωρίς εξωτερική ακτινοθεραπεία) για τους ασθενείς που δεν μπορούν λόγω της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας τους να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.
Στάδιο ΙΙ του καρκίνου του ενδομητρίου
Η θεραπεία του σταδίου ΙΙ περιλαμβάνει τη χειρουργική επέμβαση με ριζική υστερεκτομή και αμφοτερόπλευρη σάλπιγγοωοθηκεκτομή με συνοδό αφαίρεση των πυελικών και παραορτικών λεμφαδένων. Σε αυτό το στάδιο η ακτινοθεραπεία, βραχυθεραπεία με ή χωρίς εξωτερική ακτινοθεραπεία, ακολουθεί πάντα τη χειρουργική επέμβαση, ενώ σε καρκίνους με βαθμό κακοήθειας 3 η ακτινοθεραπεία πρέπει να συνδυαστεί με χημειοθεραπεία.
Στάδιο ΙΙΙ του καρκίνου του ενδομητρίου
- Για το στάδιο ΙΙΙ η θεραπεία περιλαμβάνει τη χειρουργική επέμβαση με ριζική υστερεκτομή και αμφοτερόπλευρη σάλπιγγοωοθηκεκτομή με συνοδό αφαίρεση των πυελικών και παραορτικών λεμφαδένων ενώ η ακτινοθεραπεία, η οποία δίνεται με συνδιασμό βραχυθεραπείας με εξωτερική ακτινοθεραπεία, ακολουθεί πάντα τη χειρουργική επέμβαση και συνδυάζεται πάντα με χημειοθεραπεία.
- Ορμονική θεραπεία για τους ασθενείς που δεν μπορούν λόγω της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας τους να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία.
Στάδιο IV καρκίνο του ενδομητρίου
- Για το στάδιο IVA η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει ακτινοθεραπεία (βραχυθεραπεία και εξωτερική ακτινοθεραπεία) συνδυασμένη με χημειοθεραπεία και ακολούθως επανεκτίμηση για πιθανή χειρουργική εξαίρεση ανάλογα με την έκταση της υπολειπόμενης νόσου (της νόσου δηλαδή που παρέμεινε μετά την ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία).
- Για το στάδιο IVΒ.όπως π.χ σε περίπτωση διήθησης του ήπατος η χειρουργική επέμβαση (ολική υστερεκτομή με αμφοτερόπλευρη σαλπιγγοωοθηκεκτομή) είναι παρηγορητική (δηλαδή με σκοπό την ανακουφίσει από τα συμπτώματα και όχι την ίαση ή την μακροχρόνια υποχώρηση ή σταθερότητα της νόσου) ενώ η βασική θεραπεία εδώ είναι η χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία.
- Ορμονική θεραπεία.
Για τους υπόλοιπους ιστολογικούς τύπους:
Όπως προαναφέρθηκε, το ορώδες-θηλώδες, το διαυγοκυτταρικό και το καρκινοσάρκωμα είναι οι επιθετικότεροι (μεγαλύτερης κακοήθειας) ιστολογικοί τύποι του καρκίνου του ενδομητρίου και επομένως και η αντιμετώπισή τους πρέπει να είναι πιο επιθετική.
Έτσι, μετά από μια ολική ή ριζική υστερεκτομή με ταυτόχρονη σαλπιγγοωοθηκεκτομή και αφαίρεση των πυελικών και παραορτικών λεμφαδένων, περιτοναϊκή έκπλυση και κυτταρολογική εκπλύματος, καθώς και αφαίρεση (debulking) όλων των ορατών νεοπλασματικών όγκων, η τακτική παρακολούθηση χωρίς ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στη περίπτωση που ο καρκίνος είναι περιορισμένος στο ενδομήτριο και δεν διηθεί καθόλου το μυομήτριο. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις η βέλτιστη αγωγή περιλαμβάνει μετά τη χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία μαζί με ακτινοθεραπεία.
Μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας
Εξίσου σημαντική, όσο και η θεραπευτική αγωγή είναι η σωστή παρακολούθηση του ασθενούς μετά την ολοκλήρωση αυτής. Δυστυχώς, ακόμα και μετά τη βέλτιστη αντιμετώπισή, είναι πιθανή η επανεμφάνιση της νόσου (υποτροπή) σε ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών (όσο πιο προχωρημένο είναι το στάδιο και όσο περισσότεροι αρνητικοί προγνωστικοί παράγοντες χαρακτηρίζουν τον όγκο, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα επανεμφάνισης.
Η επανεμφάνιση αυτή είναι είτε τοπική δηλαδή στη πύελο (το χαμηλότερο τμήμα της κοιλιάς όπου βρίσκεται η μήτρα) είτε μεταστατική δηλαδή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος μας. Είναι απίθανο να μπορέσουμε να εντοπίσουμε τη χρονική στιγμή της υποτροπής αλλά φαίνεται πώς αυτή παρουσιάζεται στις περισσότερες περιπτώσεις μέσα στα πρώτα 5 έτη. Η εντατική και σωστή παρακολούθηση επομένως μέσα σε αυτό κυρίως το χρονικό διάστημα από τον ογκολόγο και τον γυναικολόγο σας θα επιτρέψει την έγκαιρη ανακάλυψη της επανεμφάνισης της, δίνοντάς μας τη δυνατότητα της ουσιαστικής αντιμετώπισης της.
Μετά την ολοκλήρωση, επομένως, της αγωγής ο ογκολόγος σας θα πρέπει να σας παρακολουθεί με αιματολογικές εξετάσεις, φυσική εξέταση και αξονική τομογραφία άνω κάτω κοιλίας και θώρακος κάθε 6 μήνες για 2 χρόνια. Εφόσον δεν ανιχνεύεται πλέον νόσος, ο έλεγχος αυτός θα συνεχίσει να γίνεται μια φορά το χρόνο. Φυσικά το πρόγραμμα αυτό θα μεταβληθεί εάν παρουσιάσετε, ανάμεσα σε δύο διαδοχικά ραντεβού, συμπτώματα που σας ανησυχούν και μπορεί να υποδεικνύουν επανεμφάνιση της νόσου.
Η θεραπεία για τον καρκίνο του ενδομητρίου αρχικού σταδίου θεωρείτε επιτυχημένη εάν μετά την ολοκλήρωση της αγωγής, οι εξετάσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχει πλέον νόσος στη πύελο ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος. Στην περίπτωση του μεταστατικού καρκίνου του ενδομητρίου η επιτυχία της εξαρτάται από το ποσοστό συρρίκνωσης του όγκου και την εξάλειψη όλων των συμπτωμάτων που μπορεί να οφείλονται σ’ αυτή, καθώς η πλήρης εξαφάνιση της νόσου θεωρείται απίθανη.
Σκοπός του ελέγχου αυτού είναι :
-η έγκαιρη διάγνωση μιας πιθανής υποτροπής (επανεμφάνισης) της νόσου η οποίο θα μας δώσει τη δυνατότητα μιας πιο αποτελεσματικής αντιμετώπισης
Ο ογκολόγος σας, σύμφωνα με τη γενική κατάσταση της υγείας σας, το στάδιο της νόσου, την αγωγή που σας δόθηκε, τις δικές σας προτιμήσεις και άλλα, θα καθορίσει το καλύτερο πρόγραμμα παρακολούθησης.
Η αυστηρή τήρηση του χρονοδιαγράμματος θα παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πάθησης και φυσικά τόσο στο χρόνο επιβίωσης όσο και την ποιότητα ζωής.
Είναι σημαντικό, αφού ολοκληρώσετε την θεραπεία σας να ασχοληθείτε με τον εαυτό σας και να αποκτήσετε έναν υγιή τρόπο ζωής όπως :
-υγιεινή διατροφή
-διατήρηση σε φυσιολογικά επίπεδα του σωματικού σας βάρους
-άσκηση
-περιορισμός κατανάλωσης αλκοόλ
-διακοπή καπνίσματος.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη λήψη αποφάσεων σε ότι αφορά τη θεραπεία, τις παρενέργειες της θεραπείας και συμβουλές αντιμετώπισής τους θα βρείτε στο
τμήμα μας “ χημειοθεραπεία “.